Ang Paksyet sa Mundo

Oo, nakatira ako sa paksyet na mundo…kasama ang mga paksyet na tulad kong nakapaligid dito

Sa mundong ang mga tao’y iisa lang sa mga talangka

Sa mundong wala nang iniisip kundi pansariling kapakanan

Sa mundong paksyet sa karamutan!

Sa mundong wala nang nakita kundi ang kapangitan ng ibang tao at hindi ang kapangitan nila!

Sa mundong putang ina sa kasamaan!

O mundong walang kasing ganda sa labas ngunit may maiimbot na mga taong nakatira!

Paksyet ka nga kung ganoon.

Paksyet kang mundo ka dahil nasayo ang mga taong mapagbintang at madudugas

Paksyet ka hindi dahil paksyet ka lang kundi dahil paksyet ang mga nilalang na nariyan sa’yo

Pero paksyet…bakit nadadamay ka sa ka-paksyetan ng mga tao na maaari namang hindi ganoon?!

Paksyet lang dahil may naisusulat akong ganito samantalang isa rin ako sa mga paksyet na nagpapapaksyet sa’yo.

Pero kahit PAKSYET ka, dito pa rin ako nakatuntong at nabubuhay…dito pa rin umiikot ang paksyet kong buhay…nandito rin ang mga taong masasabi kong hindi kabilang sa mga paksyet na tao ganoon din ang mga paksyet na patuloy kong pinakikisamahan.

PAKSYET dahil sinasakop ka ng mga NEGAtrons.

PAKSYET.

im moving forward....

                        It's been a while, since I last visited the coping. Been busy with work and other hobbies that keeps my hours running. But sometimes, when we are alone, memories of the past always remind us about the things we had, sad and happy moments, di ba. For sure, we are all experiencing it. At minsan, di natin maiwasang manghinayang or mag isip, pano nga kaya kung ganun or ganito ang ginawa ko?? Will I be a different person today?? Pero kahit na ano pa ang nakaraan natin, kailangan natin tumulak pasulong. By the way, here's a song that i want to share with you guys, just follow the link. Listen not just with ears, but with your heart as well..

Sa isang sulok ng kupal na mundo.

Gusto kong murahin ang taxi driver dahil ang init-init sa aircon niyang taxi habang tinatahak namin ang daan papuntang SM North Edsa.

Namumuo na ang pawis sa aking noo habang nangingilid naman ang luha sa aking mga mata. Pigil na pigil. Gusto kong murahin ang taxi driver, pero hindi ko magawa.

Sa halip, tahimik lang akong naupo sa backseat. Pinagmamasdan ang mga gusaling nababalot ng sinag ng palubog na araw.

Nais kong mapag-isa. Alam kong dagsaan ang mga tao sa mall ngayong Sabado ng hapon, kaya doon din ang takbo ko. Dahil tulad ng buong mundo, nais kong mapag-isa.

Dapat sana magkikita tayo ngayong gabi, bago ka bumiyahe papuntang malayo. Pero naudlot ito. Mas kailangan mong makasama ang pamilya mo sa mga huling sandali mo rito sa Pilipinas.

Reality bites like a rabid dog, hindi rin naman ako espesyal para paglaanan mo ng natatanging panahon.

Ako lang naman ay isang estrangherong nakilala mo sa isang social app at nakipagkita sa 'yo sa isang coffee shop sa Tomas Morato noong isang Linggo.

In-uninstall ko na sa aking tablet ang social app na 'yon. Dahil pakshet naman ang lahat ng mga taong nandoon. Nauuna munang hingan ka ng facepic bago ka kilalanin; isang mundong wari bang ang panlabas na kaanyuan lang ang mahalaga. Putangina nilang lahat.

Pero naiiba ka. Ikaw lang ang namansin sa akin, kahit pa isang kumpol ng frenchfries sa McDo ang profile pic ko sa halip na nipples.

Ang sabi mo, nahiwagaan ka sa profile info ko na ganito ang pagkakasulat: "Dahil kupal ang mundo, naghahanap ako ng ka-yosi at sparring partner."

Hanggang sa nagkausap tayo sa telepono. Naglabas ka ng saloobin sa pinagdadaanan mong quarter life crisis. Ang sabi mo, nurse ka pero gusto mo maging chef.

Nagkwento naman ako tungkol sa trabaho kong mapagkait ng wastong tulog, at kung anu-ano pang shit.

Naging magaan ang ating pag-uusap na animo'y isang dekada na tayong magkakilala.

Sa sumunod na araw, nagkita tayo.

Pero sadyang mapagbiro ang panahon. Dahil kinabukasan ng una nating pagkikita, na-approve naman ang iyong U.S. Visa.

At nang sabihin mo pang mas mapapaaga ang pag-alis mo, hindi ko natiis. Sa 'di ko mawaring dahilan, naiyak ako. Hindi ko na maalala kung kailan ako huling umiyak nang ganito na parang gago.

At ngayon, nag-text kang hindi ka makakasipot. Aalis ka na at maaaring hindi na tayo magkita bago ka bumiyahe.

Sabi ko, may gusto sana akong sabihin sa 'yo nang personal pero baka sadyang hindi lang ito ang tamang panahon.

Hindi ko na tinanong pa kung kailan ang balik mo. Hindi dahil sa ayaw kong maghintay, pero dahil ayaw kong umasa. Sa isip ko, baka wala rin talagang tamang panahon o balang-araw. Baka sadyang wala.

Published with Blogger-droid v2.0.9

Stay

"I want you to stay, never go away from me. Stay forever. Now that you're gone, all I can do is pray for you to be here beside me again."

It's almost two years since you left us and almost two years of pain. Sometimes it's bearable, sometimes it's not. I still wish God didn't take you away from us, from me. Gone too soon.

Today should be your 26th birthday. We will celebrate it as if you are still here just like the old times. I really miss you dude.

Maalala ko lang, ikaw ang rason kung bakit ako sumali sa copingclub. First quarter last year yun. I was trying to cope then. Unfortunately, I'm still coping now. It's really hard to let go of a very good friend. Much as I really want to, I just can't. I can still remember when I arrived at the hospital and I saw you, lifeless. I still cry at night dude. How I wish you appear in my dreams. Kahit dun lang, magpaalam ka ng maayos sakin.

Dae ko maako sa sadiri ko na dae ta ka na mahihiling na mag-ulok. Dae ko maako na dae ko na ika makakaiba sa mga coverage. Dae ko maako na wara ka na, plain and simple.

Aram ko dapat haloy ta ka na pigbuhian. Aram ko habo mo na mahihiling mo akong mamundo, arog kan dati, na mas nadadagit ka sa nagpapakulog kan buot ko. Pero dae ko pa kaya. Yaon man giraray su pagmawot na sana yaon ka pa. Na siring pa man giraray ako kan dati kun yaon ka pa.

Kuya, nag-iba ako simula nang mawala ka. Pinilit kong maging strong kasi alam kong yun ang gusto mo. Pero dahil dun, may mga nagbago sa ugali ko. Hindi kita sinisisi. Sarili ko lang ang dapat sisihin sa kung naging ano ako ngayon.

I failed you this time. But I'll try to bring back the old me.

Sa copers, mawawala muna ako sandali. Hahanapin ko muna sarili ko. Sana pagbalik ko, buo na ako uli. Maraming salamat.


October 27, 2012, 11:52am

Status message.

Eating alone on a rainy day somewhere in Tomas Morato while reading a Filipino book on how love devastates 4 out of 5 of us. Sack of shit.

Bagong Post

Mukhang inspired lahat ng copers. :)
O busy lang talaga lahat?

"I can’t stop myself from caring"

Sitting here wide awake
Thinking about when I last saw you
I know you’re not far away
I close my eyes and I still see you
Lying here next to me
Wearing nothing but a smile

Gotta leave right away
Counting cracks along the pavement
To see you face to face
Thinking about the conversation
I know I’m not one to change
I’ve never wanted nothing more
But as I walk up to your door

I'm standing in the dark
She’s dancing on the table
I’m looking through the glass
She’s someone else’s angel
It may sound stupid that I'm wanting you back
But I'm wanting you back, girl
And now I’m standing in the dark, dark, oh
Dark, dark

All I want to do is hide
But I can’t stop myself from staring
Wishing his hands were mine
I can’t stop myself from caring
And as he turns down the lights
I’m feeling paralysed
And as he looks into her eyes
Yeah, alright

I'm standing in the dark
She’s dancing on the table
I’m looking through the glass
She’s someone else’s angel
It may sound stupid that I'm wanting you back
But I'm wanting you back, girl
And now I’m standing in the dark, dark, oh
Dark, dark, oh
Dark, dark, oh
Dark, dark, ohh, oohh

I’m standing in the dark
I’m standing in the dark

I'm standing in the dark
She’s dancing on the table
I’m looking through the glass
She’s someone else’s angel
It may sound stupid that I'm wanting you back
But I'm wanting you back, girl
And now I’m standing in the dark, dark, oh
Dark, dark, oh
Dark, dark
She’s someone else’s angel
She’s someone else’s angel