What is love?

It's like brushing your teeth. Do you brush to show someone? -- K (Kwon Sang-woo), More Than Blue

Paano kung ang nararamdaman mo sa isang tao ay di mo kayang aminin? Di mo kayang tanggapin sa una pa lang na nahuhulog ka na sa kaniya? Ipagpapatuloy mo pa ba kung ikaw lang naman ang nahihirapan?

Katulad ng pagsisipilyo, ginagawa mo ito ng mag-isa at ginagawa mo ito ng hindi kailangang ipakita kanino man. Kung ganito na lang kaya?

Sasabog na ang puso ko. Konti na lang.

(30 Mayo 2012, 12:26 AM)

Yes, pseudo.

Ang tanga ko. After reading this ngayon ko lang narealize na what we have is called “pseudo-relationship.” Parang tayo pero hindi. Sapul na sapul e. Nakakainis. Pseudo-relationship nga pero yung emotion na ininvest ko, hindi naman fake. Nagpakatotoo ako the whole time. Pseudo-relationship nga but the pain that I feel now, hindi naman pseudo. Tanginumin talaga.

Marriage

While eating lunch with Mom after we heard mass, I learned that my ninong is having an affair with an old friend. We’re all aware that he and ninang have been dealing with problems ever since they got married but man infidelity is still infidelity and we shouldn’t tolerate that. I mean, marriage is a sacrament and couples shouldn’t ruin it for whatever reasons. I don’t want to live in an era where divorce, annulment, or infidelity is as common as texting. 

May Sakit na ako sa Puso

Sa Linggo, aalis muna ako pansamantala. Kailangan ako sa ibang lugar. Isang linggo lang naman. Mabuti para sa akin. Kahit papano, umaasa akong kasabay ng pag-alis ko ang unti-unti kong pag-alis sa kalungkutan. Sana sa panibagong mundong gagalawan ko, mag-iiba rin ang nararamdaman ko. Paulit-ulit na lang kasing ganito. Wala naman dapat sisihin kundi ako. Wala naman kasing nagdidikta sa atin kung sino ang mamahalin natin. Bigla mo na lang marerealize na mahal mo na ang isang tao. Na kahit hindi ka niya kayang mahalin, sige ka pa rin. Kahit papaano, umaasa ka na may himala at isang araw ay mamahalin ka rin niya. At kahit paulit-ulit kang nasasaktan, ayos lang sa'yo.

Ngayon ko lang naranasan ang ganito. Ngayon lang ako nagtiis sa ganitong aspeto ng buhay ko. Tinatanong ko kung bakit siya pa. Marami namang iba. Kahit ako, di ko rin alam ang sagot. May mga bagay lang talaga na hindi mo kayang ikontrol at isa na dun ang puso mo.

Sabi ng isang matalik na kaibigan, kailangan ko na siyang iwasan para hindi na rin ako masaktan. Ang daling sabihin diba, pero ang hirap-hirap gawin. Mismong ang pag-iwas ang pinakamasakit. Sana tulad ng pangangailangan sa tao ng isang istasyon namin, maramdaman ko man lang na kailangan niya rin ako. Sapat na sakin yun para magpatuloy ako. Pero ang sakit dahil hindi ko yun nararamdaman. Ang bigat sa loob. Ilang beses ko na rin yung napatunayan.

Bakit ganito ang buhay? Bakit kailangan mo munang masaktan bago ka sasaya?


(May 25, 2012 9:54pm)

Because I Miss You

하루하루가 죽을 것만 같은 어떻게 해야 해요.
 Everyday, everyday, it feels like I’m gonna die, what should I do?

말조차 못하고서 그대를 그렇게 보냈네요.
 I hadn’t even spoken the words, I just let you go

미안해 미안해요 내말이 들리나요.
Sorry, sorry, do you hear my words?
뒤늣은 내 고백을 그댄 들을 수 있을까요?
My late confession, can you hear it?

중지 말해줘. :(
그만 말한다.
알겠어요?





(sorry for Hangul characters) *kimchi! :)

Namesake

Nung una pa lang akong pumasok sa first at present job ko bilang writer (the Monday after the Friday nung nag-break tayo), uma-umaga ka pa ring nasa isip ko.

Bukod sa sanay akong gumigising sa text mo, tuwing umaga pagkatapos kong sunduin sa bahay ng service, sa area niyo naman ang punta namin.

Sa tagal din nating nagsama, never kong nalaman kung nasaan ang bahay niyo. Ni anino ko, di nakatuntong sa kalsada niyo. Alam ko lang kung saan siya banda, saan malapit, pero never kong nakita.
Alam ko lang ang address niyo at kung nasaan ito sa mapa.

After almost a year, nag-iba rin ang ruta ng service. Solo batch na ko kaya pagkasundo sa 'kin, deretso na sa office. Trabaho na. Unti-unti, nabawasan din yung pag-iisip ko sa'yo. I mean, I don't spend my one in the morning minutes naghahanap sa street at bahay niyo wondering kung nasaan ka. Takot pa nga ako minsang baka makita kita na may kasamang iba,

Pero sadya yatang mapaglaro ang tadhana. Ayaw niya atang makalimutan kita. Akala ko, tuluyan nang nalibre ang mga umaga ko mula sa mga alaala mo. Kaya lang, binawi, nagbago ang ihip ng hangin.
 Nagpaparamdam ka ba?

Kung kelan naman kasi medyo nakalimot na...tsaka ka pa magpapaala.

Kanina pagsakay ko ng kotse may kasama si manong driver, sabay bati sa'kin:
"Ma'am, siya na nga po pala yung susundo sa inyo tuwing umaga..si Dennis."

Matapos ang isang taon, akalain mong pwede pa pala akong mangarap na ikaw ang sundo ko sa umaga?

What we deserve.

Araw-araw kong binabasa ito. Ang hirap isabuhay pero pinipilit ko. Pero yung ilang araw na pagtatangka kong lumimot, sa isang mensahe lang mula sa kanya, hindi ko pa rin maiwasang sumagot at maging masaya. Tanginumin lang.