Randomero

Dinaanan ng mga mata ko ang mga updates dito sa Coping Club. Oo nga, bibihira akong magpost kesa sa mga idol ko. Makes sense to me naman. Kaya nga ako si Kim Kimero. Pero bago ako matulog, gusto ko lang din kumustahin ang sarili ko. Yung tipong dahil sa pagsusulat, mailalabas ko ang gusto kong sabihin. Marerealize ko ang aking nararamdaman. Maisasalin ko sa salita ang mga gusto kong mangyari.

Naging makabuluhan ang Christmas vacation ko. Tuluyan kong napatatag ang sarili ko sa harap ng mga panlulumo. Kahit hindi ko alam kung hanggang kailan magpapatuloy ang katatagang nakilala ko, ang mahalaga ay nagagawa ko na ito ngayon. Napansin ko sa sarili ko ang pagbabago. Nakakalimot na ako. Naibabaling ko na ang isip ko sa mga bagay na makapagbibigay sa akin ng peace of heart and mind.

Masaya ako kung nasaan ako ngayon. It doesn't really matter if I am alone. Freedom will always be the best thing that could happen to me after every I-thought-it-was-love phase. The chance to think outside of what I feel. The chance to not want what I thought I wanted. The chance to want to breakaway from all the hurt. They said you should want something to achieve it, but sometimes you just have to not-want too.

I do not know when I would learn to trust again. Siguro kung may magaling na akong teacher, matututo rin ako. Experience is the best teacher, pero this time ayaw kong experience ang teacher ko. I want someone to make me trust again. Hopeful akong mahahanap ko rin ang More To Life sa Of How I Feel ng kanta ko. At masasabi ko ring God Gave Me You.

Andami kong gustong gawin. Kaso tamad ako. Andami kong gusto sabihin. Kaso antok na ako. Kaya next time naman. Gusto ko na ulit kayo makajamming Andrew, Tonto at Gagged. Inuman tayo! Tara na o!